Kabulde olmak; insandan daha büyük bir iradenin varlığını ve bu iradenin zihnimizle algılayamayacağımız sonsuz olasılığı ve yansımayı birbirine bağlayan bir zeka ile bütüne hizmet ettiğini kabul etmektir. Kabul yoluna; duygularla yüzleşerek, kendini olduğun gibi kabul ederek çıkılır…
Kabullenmek pes etmek ya da teslim olmak değildir. Burada bir acizlik veya tutsaklık yoktur. Savunma mekanizman kuvvetli mi bir bak. Oyalayabiliyor musun kendini? Yargılamayı seviyor musun? Çokça eleştirel tepkiler veriyor musun? Kaptan köşkünde kontrol mü var bir bak. Bahaneleri raflarına mı diziyorsun zihninin, bir gör…
Sözlerin çoğaldığı zamanları kabul et, sonra sessizleş. Sessizliğin içerisindeki zenginliğe sarıl. Aynadaki yüzünü sev, kabul et kendini. En olmaz hallerini de sev. Madalyalar takma ama “Buradasın, görüyorum” de. Kusurlarını sev. Kusurların seni sen yapan özelliklerdir.
Eğer ki sen, dışa dönük yaşarsan, dışarıda olan biteni tehdit olarak görecek, içinden gelen tüm duygu ve düşüncelerin sana dışarıdan saldırdığını sanacaksın. Bu bir yanılgı. Bu düzeyde geçerli olan yansıma yasası gereği seni dışarıda ne tedirgin ettiyse, ne korkuttuysa, ne iğrendirdiyse o içeride olan bitenin yansıması. İçe dönmeyen, kendine bakmayan insanın acıları. Nereye kadar kontrol edeceksin başkalarını? Onu öyle giyme, öyle konuşma, öyle post atma! 😌 Nereye kadar. Sen kontrol ettikçe, yargılayıp ötekileştirdikçe, sen de yargılanacaksın. Farkında olmadan buna izin vereceksin. Sen döngüyü bozduğunda, kendini olduğun gibi kabul ettiğinde, başkalarının hareketlerine, inançlarına karşı kabulde olduğunda, evren de seni kabul edecek…
コメント